pexels-ryanniel-masucol-6505027                                                                                                              pexels-feelalivenow-8959236

 

 

Er moet wel iets mis zijn met mij want ik begrijp het niet meer.

Ik zie wat ik vroeger niet zag

voel wat ik vroeger niet voelde.

denk wat ik vroeger niet zou gedacht hebben.

Ik zoek 'vruchteloos' in Google naar soortgelijke gedachten, gelijkgestemden...

Zitten de vijsjes daar vanboven niet meer helemaal vast ?

Tournavisje nodig ?   Een kleine twist ?

Ik lees over 'extended families'.  In vreemde culturen is mijn gedachtengoed toch niet zo vreemd,

vroeger op ons platteland hier, ook niet.

Grote families leven, leefden samen onder 1 dak of minstens heel dicht bij elkaar in de buurt.

Heel veel voordelen voor de leden van deze uitgebreide gezinnen.

Een dak boven de hoofden. Geen gebrek aan kleding en voedsel. Geen eenzaamheid. 
Zorg bij ziekte en pijn, ondersteuning en troost bij verlies, verdriet, emotionele zwaarte.
Kinderopvang, kennis en kunde van jaren ver.   Het werk verdeeld. 
Mensen om het leven mee te delen, te dragen, te vieren.

We zitten allemaal in ons hokje. In het beste geval met 5 of met 4 maar ook  met 3, met  2 of alleen.
Beton om jaaaren voor te werken. Dag in, dag uit, maand in maand uit, jaar in, jaar uit, eindeloos,....

Eerst je 'plicht', daarna genieten, met mondjesmaat. 

Ga naar school, behaal je diploma, ga werken, zoek een partner, bouw een huis en werk en werk en werk en werk...

Eindelijk, je welverdiende pensioen. Je dromen, weg....   Je jeugd, weg....  Je tijd, weg....

Je huis 'staat' en blijft staan.  

Elk je eigen auto, of 2 of 3.... Je eigen wasmachine, vaatwas, droogkast, verwarming, televisie, internetaansluiting en noem maar op.  Laat ons energie verbruiken zonder einde, zonder 'wezenlijk' doel....
Laat de economie maar draaien. Er moeten deuren en ramen gefabriceerd worden.

Laat de bakjes 'kant en klare voeding' maar van de band rollen.

Geen tijd om te koken, te moe, nog een activiteit of vergadering gepland vandaag.

Een pessimistische visie ?  

Nee, hunkeren naar natuur, naar rust, naar vreugde, naar samenzijn met zorg voor elkaar en voor onze moeder aarde. 

Zou het 'echt' anders kunnen ?

Zijn we bereid om 'nep' zekerheden los te laten om te springen in de diepte ?

om vanuit de diepte weer boven te komen met een frisse kop en een wakkere blik ?